Και επειδή ουδέν καλόν αμιγές κακού, παράλληλα με το μήνυμα αυτό αναπτύχθηκε ένα ακόμα: “Δούλευε να τρως και κλέβε να έχεις”. Μια φράση που κυριάρχησε όλα αυτά τα χρόνια της “ευμάρειας”. Μια φράση που αποτέλεσε το άλλοθι για την γιγάντωση της διαπλοκής, της μαύρης οικονομίας και της αδήλωτης περιουσίας των Ελλήνων. Μια φράση που χρησιμοποιήθηκε για να διαφθείρει το νόμιμο επιχειρηματικό κέρδος και να ενοχοποιήσει την ελεύθερη αγορά.
Σήμερα όμως οι Έλληνες δεν μπορούν να νιώθουν ελεύθεροι. Όσα
σπίτια και όσα αυτοκίνητα και αν δηλώνουν ή κρύβουν. Σήμερα οι Έλληνες είναι
δέσμιοι τόσο του δημόσιου χρέους, όσο και του ιδιωτικού χρέους που δημιούργησε
η απληστία των τραπεζών για κέρδος. Χωρίς εξασφαλίσεις και με θαλασσοδάνεια
στους ιδιώτες. Οφειλές προς την εφορία, κόκκινα δάνεια, απλήρωτοι μισθοί,
ενοίκια που δεν έχουν καταβληθεί και ανεξόφλητα τιμολόγια συνθέτουν ένα
«πακέτο» ιδιωτικού χρέους που ξεπερνάει τα 240 δις. Ευρώ.
Κεφάλαια που τοκίζονται με επιτόκια άνω του 8% μηνιαίως. Η μη εξυπηρέτηση τους τιμωρείται με δεσμεύσεις τραπεζικών λογαριασμών και κατασχέσεις ακινήτων. Οι ρυθμίσεις μάλιστα που ψηφίζονται αδιάλειπτα με τροπολογίες, σε άσχετα νομοσχέδια, κάνουν ακόμα πιο περίπλοκα τα δεσμά των Ελλήνων.
Κεφάλαια που τοκίζονται με επιτόκια άνω του 8% μηνιαίως. Η μη εξυπηρέτηση τους τιμωρείται με δεσμεύσεις τραπεζικών λογαριασμών και κατασχέσεις ακινήτων. Οι ρυθμίσεις μάλιστα που ψηφίζονται αδιάλειπτα με τροπολογίες, σε άσχετα νομοσχέδια, κάνουν ακόμα πιο περίπλοκα τα δεσμά των Ελλήνων.
Πάνω από 4 εκ. φορολογούμενοι έχουν ληξιπρόθεσμα χρέη.
Επίσης, οι οφειλές προς τα ασφαλιστικά ταμεία υπερβαίνουν τα 32 δισ. ευρώ, ενώ κάπου 900.000 ασφαλισμένοι έχουν οφειλές. Ακόμη, τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια από νοικοκυριά και επιχειρήσεις ξεπερνούν το 43% του συνόλου, ή τα 93 δισ. Ευρώ. Σε όλα αυτά θα πρέπει να προστεθούν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τους Δήμους, τη ΔΕΗ, την ΕΥΔΑΠ κ.τ.λ. και οι οφειλές μεταξύ ιδιωτών.
Η αντιμετώπιση των μη εξυπηρετούμενων δανείων όμως είναι προϋπόθεση για το σύστημα ασφάλισης των καταθέσεων.
Ενώ η εξόφληση των χρεών προς το κράτος και τις ΔΕΚΟ είναι επιτακτική για την ρευστότητα. Τόσο επιτακτική όσο και η εξόφληση των οφειλών του δημοσίου προς του ιδιώτες που κρίνει άμεσα την κατανάλωση και την επιβίωση της αγοράς.
Επίσης, οι οφειλές προς τα ασφαλιστικά ταμεία υπερβαίνουν τα 32 δισ. ευρώ, ενώ κάπου 900.000 ασφαλισμένοι έχουν οφειλές. Ακόμη, τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια από νοικοκυριά και επιχειρήσεις ξεπερνούν το 43% του συνόλου, ή τα 93 δισ. Ευρώ. Σε όλα αυτά θα πρέπει να προστεθούν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τους Δήμους, τη ΔΕΗ, την ΕΥΔΑΠ κ.τ.λ. και οι οφειλές μεταξύ ιδιωτών.
Η αντιμετώπιση των μη εξυπηρετούμενων δανείων όμως είναι προϋπόθεση για το σύστημα ασφάλισης των καταθέσεων.
Ενώ η εξόφληση των χρεών προς το κράτος και τις ΔΕΚΟ είναι επιτακτική για την ρευστότητα. Τόσο επιτακτική όσο και η εξόφληση των οφειλών του δημοσίου προς του ιδιώτες που κρίνει άμεσα την κατανάλωση και την επιβίωση της αγοράς.
Ένα γόρδιος δεσμός που απαιτεί λύση. Που απαιτεί αν όχι
Σεισάχθεια, ένα αποτελεσματικό μοντέλο διευκόλυνσης των διαδικασιών.
Ένα μοντέλο που θα ξεκινήσει από γενναίο ξεκαθάρισμα των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς εφορία, ταμεία κ.λπ. που δεν επιδέχονται είσπραξης. Ένα μοντέλο εξυπηρέτηση των οφειλών σε αναλογία με το διαθέσιμο εισόδημα.
Είναι επιβεβλημένο να εφαρμοστούν ρεαλιστικά και ουσιαστικά μέτρα και να προσφερθούν γενναίες λύσεις εδώ και τώρα. Χρειάζεται αναπροσαρμογή των στεγαστικών δανείων στις πραγματικές αξίες των ακινήτων και τις πραγματικές δυνατότητες των δανειοληπτών.
Ένα μοντέλο που θα ξεκινήσει από γενναίο ξεκαθάρισμα των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς εφορία, ταμεία κ.λπ. που δεν επιδέχονται είσπραξης. Ένα μοντέλο εξυπηρέτηση των οφειλών σε αναλογία με το διαθέσιμο εισόδημα.
Είναι επιβεβλημένο να εφαρμοστούν ρεαλιστικά και ουσιαστικά μέτρα και να προσφερθούν γενναίες λύσεις εδώ και τώρα. Χρειάζεται αναπροσαρμογή των στεγαστικών δανείων στις πραγματικές αξίες των ακινήτων και τις πραγματικές δυνατότητες των δανειοληπτών.
